Niedziela 27.02.2011. W podstawowym składzie, a wiec Krzysiek, Andrzej i ja wybraliśmy się na lajtową wycieczkę w kajaku po Brdzie. Miało być lekko, łatwo i przyjemnie, a było tylko przyjemnie. Zaczęliśmy w Nowej Brdzie i planowaliśmy nawet trzydzieści km, a skończyło się na dziesięciu. Ale po kolei. Już na początku przy moście gdzie startowaliśmy było spore zalodzenie i to zwiastowało kłopoty. Brda jest rzeką o spokojnym nurcie i ostatnie solidne mrozy zrobiły swoje. Początkowo to nawet było zabawne kiedy śmialiśmy się z siebie nawzajem przy pokonywaniu krótkich odcinków po lodzie. Stopniowo było coraz trudniej bo rzeka miejscami była całkiem zamarznięta. W końcu już nie dało się dłużej walczyć z lodem i poszliśmy na spacer. Ciągnęliśmy kajaki ok. kilometra wzdłuż brzegu i dotarliśmy do miejsca gdzie było trochę płynącej wody. Jednak nie cieszyliśmy się zbyt długo bo znowu mieliśmy przed sobą zamarzniętą rzekę. Chcąc się wydostać na brzeg nie było to wcale łatwe. Najpierw odcinek po lodzie wzdłuż nurtu. Śmialiśmy się z siebie nawzajem  bo odpychając się dłońmi o bardzo śliski lód trochę to przypominało spacer pingwinów. Następnie każdy z nas na swój sposób walczył z poślizgiem próbując wydostać się na brzeg. Zaręczam że nie było to łatwe, ale w końcu się udało. Teraz już tylko krótki spacer wzdłuż brzegu i w kajaku na drugi brzeg rzeki. W ten sposób dotarliśmy do Folbrycha i mostu na rzece gdzie zakończyliśmy spływ. Nie było sensu pchać się dalej bo na rzece było pełno lodu. Rozpaliliśmy ognisko i przy kiełbaskach i grzańcu pobyliśmy trochę i ruszyliśmy w drogę powrotną. Tak więc kolejny spływ i kolejne zaskoczenie. Zimowe spływy mają to do siebie, że nigdy do końca nie da się przewidzieć dokąd dopłyniesz. Ma to swój urok, ale zobowiązuje do przezorności. Trzeba dobrze orientować się w okolicy i znać wszystkie możliwe dojazdy. Zawsze któraś z dróg może być potrzebna.